De glijbaan die huwelijk heet, je kent het vast wel toch? Grote liefde, we gaan samen glijden maar het glijden gaat naar de afgrond. Tot niets nog over is buiten het randje en je verzuurd naar elkaar kijkt omdat beiden het randje willen zitten maar geen plek is voor twee.
Wat ik bedoel, uitgebloeid is de boel, en wat met de noden? Wat hij ermee doet weet ik niet, wat ik weet is dat ik niet uitgebloed ben! Ik heb wensen en verlangens en het maakt me gek die te negeren. Ik kan ze niet blijven negeren!
Kan jij mij begrijpen? Wil jij voorbij die trouwring kijken wetende dat symbolen zelden een bewijs van wat dan ook zijn?